De horden in Calais
Om tegemoet te komen aan de bezwaren van UKIP-stemmers bracht de Londense burgemeester Boris Johnson […] vorige week het invoeren van quota te berde. ‘Groot-Brittannië is het Amerika van de EU geworden, de plek waar iedereen heen wil, de magneet voor de horden in Calais’, schreef hij in The Daily Telegraph.
(de Volkskrant, 21-10-2014)
De Britse anti-EU- en anti-immigratiepartij UKIP boert goed. Met de algemene verkiezingen in het vooruitzicht worden de gevestigde partijen daarom steeds nerveuzer. De Conservatives proberen UKIP de wind uit de zeilen te nemen door fermere standpunten in te nemen en die standpunten vervolgens scherp te verwoorden. In een ingezonden stuk in The Telegraph bepleit Boris Johnson, de conservatieve en even excentrieke als populaire burgemeester van Londen, om voor immigranten een puntensysteem of quota in te voeren. Hij heeft het over Groot-Brittannië als “the magnet for the hordes at Calais”, doelend op de vele gestrande vluchtelingen en gelukzoekers die proberen om vanuit de Franse havenstad Engeland te bereiken.
Oxford Dictionary definieert Engels horde als 1. ‘{chiefly derogatory} a large group of people’, 1.1 ‘an army or tribe of nomadic warriors’. Zelf associeer ik ‘horden’ met Atilla de Hun en zijn Mongoolse ruiters. Een Nederlandse politicus zou ‘de horden in Calais’ niet zo snel uit zijn pen krijgen; het is een wilderiaanse verwoording. In Fenrir, een roman van Hella S. Haasse, heeft het woord zelfs een bruine, ‘boreale’ connotatie: “Hij [de fictieve antropoloog Erik Waldschade] zag het Westen bedreigd door Aziaten, Afrikanen, Semieten. “Horden” durfde hij ze nog net niet te noemen, maar wel levensgevaarlijk voor de superieure Noord-Europese geest.”
Mijn oom raadde ons aan alle sterke drank in huis te vernietigen vóór de komst van de Duitse horden. ‘In België, in negentienveertien…’ Hij trok een gezicht als een doodgraver.
(Het hol v.d. ratelslang, 1970)Zij [Wouke van Scherrenburg, voormalig parlementair verslaggever] memoreert de volkswoede die oplaaide na de moord op Pim Fortuyn en hoe politici als Ad Melkert in die dagen het Binnenhof via sluipwegen moesten verlaten om niet in handen te vallen van wraakzuchtige hordes.
(VK, 22-08-2022)
Referenties
Erik Hazelhoff Roelfzema, Het hol van de ratelslang, 1970, p. 40.
Hella S. Haasse, Fenrir; een lang weekend in de Ardennen, 2000, p. 59.
Robert van de Griend, ‘Nepnieuws en complotten anno 1672’, de Volkskrant, 22-08-2022.
» De joelende meute.
» De meute op het Museumplein.
» De boreale wereld van Baudet.
» Boris Johnson ‘gedolkt’.
» Chief Mouser to the Cabinet Office.
» index
Geplaatst op 22 oktober 2014, het laatst gewijzigd op 13 april 2024.
© de 5e Verdieping 2014-2024