Bij bokitopolitiek hoort bokitotaal
Onder de kop ‘De opkomst van de Bokito-politiek’ schrijft politiek verslaggever (en econoom) Marike Stellinga over de “Bokito-taal” van president Donald Trump en, alhier, minister Bruno Bruins aan het adres van de farmaceutische industrie: “The drug companies frankly are getting away with murder”, “absurde prijzen”, “maatschappelijk onaanvaardbaar”.
Grote woorden, ferme taal.
“De Bokito-taal van Trump en Bruins past in een trend”, schrijft Stellinga, om de toegenomen macht van grote bedrijven openlijk en fel te kritiseren. Dat doet het ook goed bij de kiezers.Maar ze signaleert “een andere trend die dwars tegen de stoere praat ingaat”, namelijk om het Europese mededingingsbeleid te willen versoepelen, zodat er fusiebedrijven ontstaan die de concurrentie met de Chinese en Amerikaanse concurrenten kunnen aangaan. Duitsland en Frankrijk hebben stevig gelobbyd voor de fusie van de treindivisies van Siemens en Alstom, maar de Europese mededingingscommissaris Margrethe Vestager hield voet bij stuk en verbood de fusie. Marktdominantie schaadt de positie van werknemers en er zijn betere manieren om de concurrentiekracht van Europese bedrijven te bevorderen.
Referenties
Marike Stellinga, ‘De opkomst van de Bokito-politiek’ [column], NRC Handelsblad, 09-02-2019.
» Bokito is back.
» Bokito’s in de boardroom.
» Een bokitootje doen.
» Een bejaarde slingeraap in een verlaten zoo.
» De metaforische zilverrug.
» index
Geplaatst op 13 februari 2019.
© de 5e Verdieping 2019