De zachte krachten zullen zeker winnen
Toen Wilhelmina terugkeerde uit ballingschap betrok ze voor enige tijd een villa aan de Nieuwe Parklaan in Scheveningen. Daar ontving ze iedere week een groep kunstenaars die zich in de oorlog ‘goede’ vaderlanders hadden betoond. De dichteres Henriette Roland Holst (1869-1952) werd als enige uitgenodigd om alleen met de koningin de lunch te gebruiken. Dat Roland Holst een verklaard socialiste was, een revolutionair socialiste, stond dit contact niet in de weg. Volgens Elsbeth Etty was de sympathie tussen de ‘twee vorstinnen’ wederzijds. Roland Holst dan uiteraard als dichtervorstin; ze werd beschouwd als een groot dichteres. Tegenwoordig worden haar gedichten nauwelijks meer gelezen, maar niet vergeten is het onderstaande, titelloze sonnet, dat leest als een idealistisch-pacifistische heilwens. Het komt uit de bundel Verzonken grenzen (1918). Uit de gedichten “spreekt een onverbloemde religiositeit en een verlangen deze in overeenstemming te brengen met haar strijd voor het socialisme”, schrijft Elsbeth Etty.
De zachte krachten zullen zeker winnen
in ’t eind – dit hoor ik als een innig fluistren
in mij: zoo ’t zweeg zou alle licht verduistren
alle warmte zou verstarren van binnen.De machten die de liefde nog omkluistren
zal zij, allengs voortschrijdend, overwinnen,
dan kan de groote zaligheid beginnen
die w’als onze harten aandachtig luistrenin alle teederheden ruischen hooren
als in kleine schelpen de groote zee.
Liefde is de zin van ’t leven der planetenen mensche’ en diere’. Er is niets wat kan storen
’t stijgen tot haar. Dit is het zeekre weten:
naar volmaakte Liefde stijgt alles mee.
Referenties
Elsbeth Etty, Liefde is heel het leven niet. Henriette Roland Holst 1869-1952, 1996.
Cees Fasseur, Wilhelmina. Krijgshaftig in een vormeloze jas, 2001.
» Was Wilhelmina een nono?
» Wilhelmina en Troelstra.
» Herman Gorter, partijbons?
» index
Geplaatst op 3 februari 2016, gewijzigd op 23 april 2020.
© de 5e Verdieping 2016-2020