“You are a lost generation”

In 1926 verscheen The Sun Also Rises, de debuutroman van Ernest Hemingway. Hemingway woonde destijds in Parijs, en Book I van de roman speelt zich daar ook af, in het milieu van Anglo-Amerikaanse expats, die in de roaring twenties, toen Amerika was drooggelegd, in Parijs de bloemetjes buiten kwamen zetten, de Amerikanen profiterend van hun sterke dollar, de Britten vaak terend op een allowance.

De roman beschrijft een groepje jonge schrijvers rond de Engelse socialite Lady Brett Ashley, een promiscue femme fatale. Het gezelschap reist af naar Pamplona om het stierenrennen en het stierenvechten te zien tijdens de zomerse San Fermínfeesten, en veel te veel te drinken. Losgeslagen zijn ze. De personages zijn exponenten van wat de Amerikaanse schrijfster Gertrude Stein de lost generation noemde, de generatie die getekend is door de Great War. Ook zij woonde in Parijs, en Hemingway ging vaak bij haar op bezoek.
Uit A Moveable Feast, Hemingways Parijse herinneringen:

It was when we had come back from Canada and were living in the rue Notre-Dame-des-Champs and Miss Stein and I were still good friends that Miss Stein made the remark about the lost generation. She had some ignition trouble with the old Model T Ford she then drove and the young man who worked in the garage and had served in the last year of the war had not been adept, or perhaps had not broken the priority of other vehicles, in repairing Miss Stein’s Ford. Anyway he had not been sérieux and had been corrected severely by the patron of the garage after Miss Stein’s protest. The patron had said to him, ‘You are all a génération perdue.’
  ‘That’s what you are. That’s what you all are,’ Miss Stein said. ‘All of you young people who served in the war. You are a lost generation.’
  ‘Really?’ I said.
  ‘You are,’ she insisted. ‘You have no respect for anything. You drink yourselves to death…’
  ‘Was the young mechanic drunk?’ I asked.
  ‘Of course not.’
  ‘Have you ever seen me drunk?’
  ‘No. But your friends are drunk.’
  ‘I’ve been drunk,’ I said. ‘But I don’t come here drunk.’
  ‘Of course not. I didn’t say that.’
  ‘The boy’s patron was probably drunk by eleven o’clock in the morning,’ I said. ‘That’s why he makes such lovely phrases.’
  ‘Don’t argue with me, Hemingway,’ Miss Stein said. ‘It does no good at all. You’re all a lost generation, exactly as the garage keeper said.’

Hemingway moest er niks van hebben: “I thought that all generations were lost by something and always had been and always would be” denkt hij na afloop, op weg naar huis, en kwaaiig: “the hell with her lost-generation talk and all the dirty, easy labels.”

“Later when I wrote my first novel I tried to balance Miss Stein’s quotation with one from Ecclesiastes.”
Prediker I:4-7 als motto van The Sun Also Rises.

Generaties gaan, generaties komen,
maar de aarde blijft altijd bestaan.
De zon komt op, de zon gaat onder,
en altijd snelt ze naar de plaats waar ze weer op zal gaan.
De wind waait naar het zuiden,
dan draait hij naar het noorden.
Hij draait en waait en draait,
en al draaiend waait de wind weer terug.
Alle rivieren stromen naar de zee,
toch raakt de zee niet vol.
De rivieren keren om,
ze gaan weer naar de plaats vanwaar ze komen,
en beginnen weer opnieuw te stromen.

Bekker kende Prediker uit zijn hoofd, schrijft Nescio in Titaantjes.
Prediker resoneert ook in het slot van De uitvreter.

De rivier is sedert naar het Westen blijven stroomen en de menschen zijn blijven voorttobben. Ook de zon komt nog op en iederen avond krijgen Japi zijn oude lui het Nieuws van den Dag nog.

Laatste zin:

Zijn reis naar Friesland is altijd onopgehelderd gebleven.

Referenties
Nescio, De uitvreter, 1909-1910.
Ernest Hemingway, The Sun Also Rises, 1926.
  –   A Moveable Feast, 1964.

» Op het terras van de Dôme.
» index

Geplaatst op 13 november 2020, gewijzigd op 10 december 2021.

© de 5e Verdieping 2020-2021